سریال دانی و من کامل با کیفیت عالی

خرید سریال دانی و من

در 2 دی وی دی کامل 8 قسمت با کیفیت عالی

قابل پخش در کامپیوتر و کلیه دستگاههای پلیر خانگی

سریال دانی و من

تعداد : 2 دي وي دي

نسخه خانگي

درجه کيفيت : عالی

تعداد قسمت : 8 قسمت

پخش از : شبکه تهران

«داني و من »به تلويزيون مي آيند

به گزارش جام جم آنلاین،گروه كودك و نوجوان شبكه تهران بزودی پخش سریالی را آغاز خواهد كرد كه آن را ارژنگ امیرفضلی كارگردانی كرده است.این سریال «دانی و من» نام دارد و شهلا ولی زاده آن را تهیه كرده است.

ماجرای این سریال از جایی آغاز می شود كه دانی كه یك دایناسور عروسكی است، از طریق یك جعبه بزرگ به خانواده ای هدیه داده می شود كه بچه آن خانواده از تنهایی رنج می برد.

با حضور دانی در این خانه، فضای خانه آرام آرام عوض می شود و همه اعضای خانواده به نوعی با این مهمان ارتباط برقرار می كنند؛ اما كمی بعد متوجه می شوند كه دانی دلتنگ خانواده خودش شده است و دوست دارد خواهرش یعنی دنی به او ملحق شود.

این سریال كه برای مقطع سنی كودك و نوجوان در 26 قسمت 30 دقیقه ای تهیه شده، قرار است از جمعه همین هفته ساعت 16 : 20 به آنتن پخش سپرده شود. كار نگارش فیلمنامه این سریال به عهده امیرسلطان احمدی، بهادر مالكی و ارژنگ امیرفضلی بوده است.

در این سریال نادر سلیمانی، روشنك عجمیان، بیژن بنفشه خواه و مونا موكاری در نقش های اصلی ظاهر شده اند و هنرمندانی چون منوچهر آذری، سعید آقاخانی، آرام جعفری، رضا فیاضی، سپند امیرسلیمانی، آتش تقی پور، یوسف صیادی، باقر صحرارودی، رضا بنفشه خواه و ارژنگ امیرفضلی به عنوان بازیگران مهمان دیده خواهند شد. تیتراژ این سریال به صورت انیمیشن توسط رویا انصاری و پویا رئیسی تهیه شده است. تدوین و صداگذاری این سریال را كاوه عزیزی به عهده داشته و ساخت موسیقی هم به عهده كیوان كیارس بوده است.

در ساخت این سریال فرشید رسولی (مدیر تصویربرداری)، امیر پرتوزاده (صدابردار)، مهری عطایی (طراح صحنه و لباس)، محمد اعلمی (ساخت عروسك)، سالومه اسكندری (طراح چهره پردازی)، پویا رئیسی (عكاس)، نعمت الله یمینی (مدیر تولید) و رویا انصاری (مدیر روابط عمومی) همكاری كرده اند.

قرار است عروسك های دانی و من روز پنجشنبه مهمان برنامه رنگین كمان باشند.

گفت و گو با روشنك عجمیان بازیگر سریال دانی و من

تلاش می كنم متفاوت باشم

به پیشنهاد پدرش در كلاس های بازیگری شركت كرد و به خاطر علاقه ای كه به مرور نسبت به این حرفه پیدا كرد به دانشگاه رفت و فوق لیسانس كارگردانی گرفت. اگرچه رشته اصلی اش كارگردانی است اما همه او را به عنوان یك بازیگر می شناسند. خودش می گوید فعلا امكان كارگردانی در تلویزیون یا سینما را ندارد.

روشنك عجمیان تا به حال در فیلم ها و سریال های زیادی بازی كرده است، مانند كتاب قانون، كوچه اقاقیا، جایزه بزرگ و…. بهانه ما برای گفت وگو با او حضورش در سریال دانی و من است كه مدتی است از شبكه تهران روی آنتن رفته است. اما اصل مصاحبه مان نوع نگاه او به مقوله بازیگری است.

امروز روشنك عجمیان را به عنوان یك بازیگر می شناسند. این اتفاق چگونه افتاد؟

شروعش برمی گردد به آموزش در كلاس های بازیگری. سال 74 به پیشنهاد پدرم در كلاس های بازیگری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شركت كردم. در آنجا زیر نظر خانم رویا افشار مشغول به آموزش بازیگری شدم و به مرور بازی در تئاتر را آغاز كردم. برای اولین بار هم در سریال گوهر كمال بازی تصویری ام را تجربه كردم. بعد از آن هم كه دیگر به طور جدی مشغول به این كار شدم.

چرا بعدها تئاتر را جدی تر پیگیری نكردید؟

تا سال 79 هم در تئاتر بازی می كردم اما بعد از آن دیگر درگیر كارهای تصویری شدم و كمتر فرصت كردم كه روی صحنه حاضر شوم. ضمن این كه بازی در تئاتر بسیار وقت آدم را می گیرد اما با این حال بعضی اوقات دلتنگ آن می شوم.

معیارهایی كه امروز برای انتخاب كارهای تصویری تان دارید نسبت به گذشته چقدر فرق كرده است؟

ببینید امروزه متاسفانه بعضی اصول به هم ریخته اند. برای همین معیارهای من هم بالطبع تغییر كرده اند. برای مثال در گذشته كارگردان و نویسنده برایم مهم بودند ولی امروزه علاوه بر این ها، گروه و آن تیمی كه آن كار را می سازند برایم بسیار مهم است. چون اگر در آن گروه آرامشی وجود نداشته باشد قطعا نمی شود یك كار خوب را ارائه داد.

مساله ای كه الان وجود دارد این است كه خیلی از قصه ها به شكل ناتمام به دست بازیگر می رسد. گاهی اوقات كه تنها در حد سیناپس است، با این موضوع چطور كنار می آیید؟

بله و حالت سوم هم این است كه بازیگر فیلمنامه را می گیرد و وقتی سر كار می رود می بیند كه فیلمنامه عوض شده. به هرحال مشكلات آن قدر زیاد هستند كه در شمارش نمی گنجند.

با نقش هایتان چگونه برخورد می كنید؟

اولین چیزی كه به آن دقت می كنم این است كه نقش پیشنهاد شده چه تفاوتی با نقش های سابقم دارد. دوست ندارم نقش های كلیشه ای و سخت بازی كنم و حتی الامكان تلاش می كنم به گونه ای بازی كنم كه تفاوتش به چشم بیاید.

برای مثال در تله فیلمی كه به دلایل مالی خوابید قرار بود نقش یك مهندس شیمی را بازی كنم برای همین با چند نفر از مهندسان این رشته صحبت كردم و وقتی كاملا ذهنم برای این نقش آماده شد به سمت آن رفتم، ولی متاسفانه نشد كه این نقش را مقابل دوربین بازی كنم.

پس نقش را مال خودتان می كنید؟ و روشنك عجمیان را به گونه ای فراموش می كنید؟

نمی شود گفت فراموش می كنم. چون نقش به هر حال از فیلتر من رد می شود و در هر صورت من هستم كه دارم آن نقش را بازی می كنم برای همین یك چیزهایی را كم یا زیاد می كنم.

در نهایت چقدر به نقش هایتان وابسته می شوید؟

با وجود تعد د تله فیلم ها این روزها جایی برای دلتنگی و وابستگی باقی نمی ماند. ولی مسلما وقتی كاری طولانی می شود ناخودآگاه آدم وابسته می شود. برای مثال هنوز گلچهره سریال «كوچه اقاقیا» در ذهن من وجود دارد و آن را دوست دارم.

اتفاقا خیلی از مخاطبان تان هم شما را به واسطه این نقش می شناسند؟

بله همین طور است. البته نقشم در سریال جایزه بزرگ یا هاجر در فیلم ابراهیم خلیل الله هم جزو نقش هایی هستند كه همیشه از آنها یاد می كنم و برایم دلپذیر هستند.

شما از یك جایی به بعد در كارهای طنز بیشتر بازی كردید. ورود به این مسیر اتفاقی بود یا خودتان آن را برگزیدید؟

شاید هر دو، هم انتخاب كردم و هم در این مسیر قرار گرفتم.

یعنی شما دوست داشتید كه بازی در كارهای طنز را تجربه كنید؟

بله. البته قبلا خیلی بیشتر مایل بودم این تجربه را تكرار كنم اما متاسفانه امروزه آن قدر كارهای طنز ما به سمت لودگی رفته است كه دیگر رغبتی برای تكرار این تجربه ندارم. البته شخصا كارهای مهران مدیری را دوست دارم و فكر می كنم این كارگردان خیلی هوشمندانه كارهای طنز را می سازند. بعد از آن هم كارهای رضا عطاران را می پسندم.

بازی در كارهای طنز تاثیری هم در كارتان داشته است؟

بله. برای مثال بازی در كارهای طنز باعث شد كه جسارتم در بازیگری بیشتر شود و همین طور بداهه گویی ام هم قوی تر شد و اگر بخواهم در یك جمله پاسخ تان را بدهم می توانم بگویم در بازیگری قدرتمند شدم آن هم به واسطه تجربه كارهای طنز است.

در این تجربه اندوزی ها چقدر با سلایق مخاطبان تلویزیون آشنا شدید؟

خیلی زیاد. برای همین هم دوست دارم در كارهایی بازی كنم كه بعدها شرمنده مخاطبم نباشم و آنها از دیدن كارهایم لذت ببرند. برای مثال خیلی ها به من گفتند در سریال «مرد هزار چهره» بازی نكنم چون آن موقع سر یك كار جدی و مهم بودم اما با خودم فكر كردم سریال های مهران مدیری هم پرمخاطب است و هم كسی كه در خلال روستای دورافتاده نشسته و هیچ امكانی جز چند شبكه تلویزیونی ندارد دوست دارد كه یك كار خوب ببیند بنابراین تمام انرژی ام را برای اجرای بهترین بازی گذاشتم و معتقد هم هستم كه ما باید طبق سلایق مخاطبان پیش برویم تا بتوانیم نیازهای آنان را برآورده كنیم.

با توجه این كه در رشته كارگردانی تحصیل كردید نمی خواهید تجربه ای هم در این زمینه به دست آورید؟

نمی گویم كه كارگردانی را دوست ندارم اما فكر می كنم الان خیلی زود است كه بخواهم این كار را تجربه كنم و این كار جسارتی نیاز دارد كه در حال حاضر من آن را ندارم.

چرا؟

چون آن قدر هنرمندان و كارگردانان بزرگ خانه نشین هستند كه من هرگز به خودم اجازه نمی دهم تا آنها هستند من پا جلو بگذارم. البته مدتی هست كه به این مساله فكر می كنم و وقتی هم سر فیلمبرداری هستم دائم فكر می كنم كه مثلا اگر من بودم فلان كادر را چطور می ساختم یا چه بازی ای از فلان بازیگر می گرفتم.

كمی هم در مورد اجرایتان در مسابقه پلكان و همسران صحبت كنیم. اصلا چه شد كه به سراغ اجرا رفتید؟

چند سال پیش من و مرحوم آقای نوذری را در یكی از برنامه های جام جم دعوت كردند. بعد از برنامه تهیه كننده به من گفت دوست داری كار اجرا كنی و من نپذیرفتم.

چون احساس می كردم به عنوان یك بازیگر نباید پایم را در كفش مجریان كنم. مدت ها گذشت و دوباره همان تهیه كننده از من خواست كه یكی از برنامه های شبكه جام جم را اجرا كنم این بار پذیرفتم چون با خودم فكر كردم كه این برنامه در خارج از ایران پخش می شود و مخاطبان كه بازی من را می بینند دیگر ذهنیتی پیدا نمی كنند تا این كه برای مسابقه پلكان از طرف آقای پورمحمدی (مدیر شبكه 3) دعوت به كار شدم و دیگر نتوانستم نه بگویم. باور كنید دو سه روز اول آنقدر سر برنامه حالم بد می شد كه خیلی سخت می توانستم اجرا كنم اما به مرور همه چیز خوب شد و انرژی تازه ای گرفتم. ضمن این كه مخاطبان هم من را به عنوان مجری اول انتخاب كردند كه این مساله بسیار برایم خوشایند بود و این كه بعدا به این نتیجه رسیدم كه برای یك بازیگر لازم است كه اجرا را هم تجربه كند.

فكر نمی كنید با این كار حرفه اصلی تان یعنی بازیگری كمرنگ شد؟

خیر. چون در زمان اجرای مسابقات هم فكر می كردم دارم نقش مجری را بازی می كنم.

قبل از مصاحبه اشاره كردید كه زیاد مایل نیستید در خصوص سریال دانی و من با هم صحبت كنیم. اما از آنجایی كه این سریال روی آنتن شبكه تهران است آن چه را كه خودتان صلاح می دانید در مورد بازی تان در این مجموعه بگویید؟

من در ابتدا این سریال را خیلی دوست داشتم و فكر می كردم كاری است كه در آینده برایم ماندگار می شود. از این نظر كه بچه هایی كه امروز این كار را می بینند در آینده وقتی بزرگ می شوند من را می شناسند و این برای من خیلی قشنگ و جالب بود. اما متاسفانه این كار آن چیزی نشد كه من فكر می كردم. من معتقدم كارهای كودكان و نوجوانان، كارهای مقدسی هستند و برای همین هم باید با دقت ساخته شوند اما این كار بسیار شتابزده ساخته شد آن هم توسط گروه كارگردانی نه یك كارگردان خاص. خیلی مسایل سر آن كار من را آزار داد در صورتی كه دوست داشتم این كار در گوشه ذهنم بعنوان یك كار پرخاطره باقی بماند.

چرا این اتفاق افتاد؟

من با اطمینانی كه به ارژنگ امیرفضلی (كارگردان) داشتم این كار را پذیرفتم. چون 10 سال پیش هم با او در سریال «آینه» همكاری كردم. اما همان طور كه زمان همه چیز را تغییر می دهد مثل این كه گذشت زمان هم روی برخی از كارگردان ها تاثیر گذاشته است و عده ای از آنها فكر می كنند اگر صدایشان بلندتر باشد و نامحترمانه تر برخورد كنند موفق ترند به هر حال این مساله برای من به عنوان یك بازیگر بسیار ناخوشایند است.

تا به حال شده از كاری كه می كنید خسته شوید و بخواهید آن را رها كنید؟

خیر. اما در شرایط كنونی و مشكلاتی كه در كارها به وجود آمده است گاهی بشدت خسته می شوم و به خودم می گویم آخر این چه كاری است اما بعد از چند دقیقه دوباره به این نتیجه می رسم كه اگر هزار بار دیگر هم دوباره به این دنیا بیایم باز هم همین حرفه را انتخاب خواهم كرد.

پرونده هنری تان این را نشان می دهد كه دغدغه هایتان صرفا نقش های پررنگ و اول نیست. درست است؟

بله. دغدغه من نقش یك نیست. من كه پله پله این راه را پیموده ام این واقعیت را پذیرفته ام كه نمی توانم سوپراستار شوم و نمی خواستم، چون برای سوپراستار شدن باید راهی را رفت كه من نمی توانم. به نظر من راز ماندگاری بازیگرها این است كه در همه عرصه ها بتوانند حضور پیدا كنند و تنها مختص به یك مقوله خاص نشوند چون اگر این اتفاق برایشان بیفتد به مرور زمان فراموش خواهند شد. در مورد اندازه نقش هم باید بگویم كه تاثیر یك نقش در یك كار مهم است و نه زیاد یا كم بودن آن.

تعریف خودتان از روشنك عجمیان چیست؟

عجول، گاهی عصبانی، گاهی مهربان و این كه نگاهم بیشتر به سوی آینده است تا حال هرچند كه بعضی اوقات این حال كنونی آینده من را خراب می كند و در آخر این كه به دنبال یك مدینه فاضله هستم كه امیدوارم آن را پیدا كنم.