سریال راه طولانی کامل با کیفیت عالی

بعد از مدت ها از تلویزیون سریالی پخش می شود، که ارزش دنبال کردن دارد. در سال جدید در گفت و گوهای روزانه ی مردم حرفی از سریال های تلویزیون نبود.البته در مورد سریال های بی کیفیتی گفت و گو می شود اما فقط در همین حد که فلان سریال خوب نیست . چون پی گیری نمی شود طبیعی است که گفت وگو ها در همین حد می ماند.

تلویزیون تنها جنبه سرگرمی و آموزشی ندارد. مدیومی برای تفریح و خبررسانی نیست. حالا تلویزیون برای مردم در حکم یکی از اعضای خانواده است، خیلی ها از راه نرسیده، تلویزیون خانه یشان را باز می کنند.

تلویزیون را روشن می کنند که تنها نباشند و ناگزیر در گفت و گوهایشان هم در مورد فیلم یا سریالی که دیده اند، حرف می زنند. هر چند که مدتی است این اتفاق برای فیلم ها و سریال های تلویزیون کمتر پیش می آید. البته در همین سال جدید، سریال استانداردی مثل یک لحظه دیرتر ساخته ی راما قویدل از شبکه ی دو پخش شد، اما به جهت مجزا بودن داستان هر قسمت مفهوم سریالی پیدا نمی کند و بیشتر جنبه ی مجموعه ای می یابد.

راه طولانی ساخته ی رضا کریمی در این شب ها، برای تلویزیون خوش یمن بوده است. انتخاب «راه طولانی» به عنوان سریال هر شبه ی شبکه ی یک با زیرکی صورت گرفته است. در شب هایی که مسابقات فوتبال جام ملت های اروپا از تلویزیون پخش مستقیم می شود مخاطبی که با تلویزیون مثل سابق وقت گذرانی نمی کند در ساعت بین دو بازی، می تواند سریالی ببیند که پیش از آغاز پخشش، به جهت حضور بازیگران شناخته شده اش، نیمی از بار جذب تماشاچی را به دوش کشیده. راه طولانی بهانه ی خوبی برای مخاطب تلویزیون است که با دیدن این سریال، بعد از پایان جام ملت های اروپا هم تصور کند که فیلم ها و سریال های خوبی خواهد دید. تا کی زمان آن برسد که دوباره سریال های دمدستی به خوردش داده شود. راه طولانی داستان خوبی دارد. به موضوعی می پردازد که شاید پیش از این هم در فیلم های سینمایی سریال های تلویزیونی به آن پرداخته شده است، اما دقت در شخصیت پردازی ها و روند منطقی رفتارشناسی هر شخصیت از تصمیمات ناگزیر دراماتیک برای ادامه ی داستان جلوگیری می کند. اتفاقاتی که صورت می پذیرد خواسته ی نویسنده و کارگردان نیست، حوادث فیلم برگرفته از میل داستان پرداز نیست، بلکه الزام شخصیت شناسی هر شخص بازی است.

هرچند که فضای داستانی، فضای آشنایی برای مخاطب است. اما نوآوری هایی در پرداخت شخصیت ها دیده می شود. راه طولانی در پی تبعیت از نمونه های ایرانی سریال های خانوادگی و اجتماعی نیست. روان شناسی شخصیت ها درست پیاده می شود. به عنوان نمونه صحنه ای را به خاطر بیاورید که نیما در رابطه ی عاطفی اش شکست خورده، برنامه های مشارکتش برای راه اندازی تولیدی به بن بست رسیده و پدرش (امیری) سعی می کند از او دلجویی کند. بی حرمتی پسر، درونی است. داد و فریاد و گلایه ها قالب داستانی و شبه دراماتیکی نمی گیرد. بلکه حاصل اتفاقاتی است که پیش آمده.

آخرین نقطه ی امید امیری، بردن پسرش برای شام است، همان کاری که از هر پدر و مادر دلسوز اما غیرقاطع می تواند انتظار داشت. طبیعی است که به حالت مبتنی بر وقار، پسر قهر کند. اما وقتی مادر خانواده سینی شام را به خواهر نیما می دهد، نیما از خوردن شام امتناع نمی کند. با اشتها شامش را می خورد. شاید در قالب فیلم نامه- فیلم نامه ای که هنوز اجرا نشده- کمی توی ذوق بزند اما اتفاقاً بسیار درست از کار درمی آید و واقعیت این چنین بهانه گیری هایی همین است. نپذیرفتن پیشنهاد پدر فقط نوعی ادای قهر است وگرنه نیما در این مسیر ثابت قدم نیست. یا مثلاً اگر شخصیت دختر کوچک خانه با بهاره، دختر بزرگتر فرق می کند تنها به این دلیل نیست که یکی مثبت و دیگری منفی جلوه کند. دختر کوچک شرایطش ایجاب می کند که راضی تر از دیگران باشد. به همین که دانشجوست قانع است چون امید دارد که یا خیال می کند که بعد از اتمام درسش شرایطش بهتر می شود اما بهاره که از دانشگاه فارغ التحصیل شده است می بیند که مدرک دانشگاهی اش هم چندان در بهبود شرایط اجتماعی اش موثر نیست. شاید یکی از اشکالاتی که به فیلم نامه ی راه طولانی وارد باشد نوع دیالوگ های امیری (با بازی کیانیان) با علا (با بازی پرویز پورحسینی) دوست نزدیکش باشد. در گفت و گوهای این دو نفر نوعی نتیجه گیری از اتفاقات و آدم های قصه صورت می گیرد. انگار که به ناچار برای بیان مانیفست سازندگان فیلم‏، گنجانده شده باشد. ترس از این که نکند رفتارهای جوان های فیلم نوعی حق به جانبی برای هم نسلانشان ایجاد کند، منجر به گفت و گوهای شعارگونه ی امیری و علا می شود.

قصه راه طولانی روایت خانواده‌ای است که زندگی آرام و متوسطی دارند. مرتضی امیری پدر خانواده کارمند ساده‌ای است، که با زیاده خواهی فرزندانش روبروست و توان اقتصادی تامین خواسته‌های آن‌ها را ندارند. او برای ارتقاء وضعیت زندگی‌اش تن به خواسته‌های نا‌معقولی می‌دهد که باعث تحول در مسیر زندگی خود و خانواده‌اش می‌شود.

علیرضا مسعودی و مصطفی زندی : فیلمنامه اولیه، امیر عربی، حسین ترب‌نژاد و مصطفی زندی : فیلمنامه نهایی، رضا کریمی : مشاور فیلمنامه، عباس نعمتی : ناظر کیفی، علیرضا بزدوده : مدیربرنامه ریزی و دستیار اول کارگردان، مرجان تاجیک : منشی صحنه، مجید اسکندری : طراح چهره‌پردازی، کامیاب امین عشایری : طراح صحنه و لباس، مرتضی غفوری : مدیر تصویر برداری، جواد مقدس : صدابردار، مهدی جودی : تدوین، علیرضا علویان : صداگذاری و میکس، محمد یمینی : مدیر تولید، آریا عظیمی‌نژاد : موسیقی، فرید ناظرفصیحی : تیتراژ، مریم تخت کشیان : عکاس، مهرداد زحمتکش : مدیر تدارکات و تولید فیلم آفتاب نگاران : مجری طرح این سریال هستند.